Ik ben 32 jaar en kan me m’n hele leven angst en paniekaanvallen herinneren. Ik heb al verschillende vormen van hulp gezocht zoals medicatie, een jaar dagtherapie in een psychiatrische instelling, ik bezocht al een 2-tal psychologen maar voelde me niet begrepen. Ook alternatieve wegen als meditatie, mindfulness..
Sinds een tijd ga ik bij een psychotherapeut en ondanks de (volgens hem) goede vooruitgang geraak ik in het dagelijkse leven echt heel moeilijk vooruit. Volgens de therapeut is dit een regressieve fase.. (is dit zo? zowat alles van mezelf is afgepeld, uitgewrongen en ik voel me nog zwakker dan daarvoor).Ik heb het gevoel dat alles stilstaat. Mensen zien is een hele opgave en ik betrap mezelf op toneeltjes opvoeren. Zweetuitbarstingen, blozen, woorden en intonaties die blijven spoken. Ik merk verschillende fobieën die ik vroeger niet zo sterk had. Maar de angst die het meest op de voorgrond zit is doodsangst.Het lijkt precies steeds erger te worden. Op m’n werk functioneer ik haast niet meer. Begrip is op m’n werk nauwelijks te vinden, integendeel. Daarbij komt dat ik zelfs angst heb om aan een dokter te vertellen wat er eigenlijk echt allemaal aan de hand is. Ik vraag me af of het afwachten geblazen is in de therapie of dat er misschien toch nog een andere vorm van hulp bestaat?
Mijn antwoord
Fijn dat je op mijn site reageert. Je bent al een behoorlijke tijd bezig met je angstklachten en hebt er ook al heel veel aan gedaan om hierin stappen te zetten. Momenteel ben je in behandeling bij een psychotherapeut waarbij je wat terugval ervaart in een overwegend stijgende lijn. Je weet waarschijnlijk al dat je fysieke reactie een natuurlijke is van het lichaam. De angst oftewel de vecht/vlucht reactie zorgt voor een algehele activatie van het lichaam wat invloed heeft op de stofwisseling. Het kost zodoende veel energie en men kan zich na een paniekaanval erg moe en “uitgewrongen” voelen. Uit onderzoek is gebleken dat de mensen die last hebben van angst en paniekaanvallen, juist bang zijn voor de lichamelijke gevoelens van een vecht/vlucht reactie.
Bovendien zorgt de vecht/vlucht reactie (waar al die lichamelijke gevoelens een deel van zijn) ervoor dat er naar gevaar wordt gezocht. Wanneer de hersenen geen duidelijk gevaar kunnen vinden, richt de zoektocht zich naar binnen en “vindt” gevaar: “Ik ga dood”, “Ik word gek”, etc.” Aangezien deze interpretaties van de lichamelijke symptomen zeer beangstigend zijn, is het logisch dat angst en paniek het resultaat is. Op hun beurt zorgen angst en paniek weer voor meer lichamelijke symptomen en hiermee is de cirkel van angst, symptomen, angst, symptomen, enz. rond.
Kort gezegd is het van belang deze cirkel te doorbreken met een therapeutische aanpak (cognitieve therapie bijvoorbeeld) en daarvoor ben je ook in begeleiding. Het is wellicht goed om zowel ontspanning (meditatie of mindfulness) naast de begeleiding te beoefenen om het gehele resultaat nog meer te beïnvloeden. Werken aan jezelf door therapie is zeker belangrijk om vol te houden. Overigens is het woord therapie geen wondermiddel maar een manier om zelf je eigen situatie meer in de hand te krijgen en blijvend te beïnvloeden. En ja, soms is dat hard werken. Ik wens je succes met de aanpak en hoop dat je een bevredigend resultaat kunt bereiken.
Contact
Heb je moeite om initiatief te nemen in je leven, in lastige situaties of op het werk? Kom gerust eens langs voor een kennismaking. Maak gerust een afspraak bij Psycholoog Zoetermeer.
